Tricholoma argyraceum

Wikipedia, Entziklopedia askea
Tricholoma argyraceum
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
OrdenaTricholomatales
FamiliaTricholomataceae
GeneroaTricholoma
Espeziea Tricholoma argyraceum
Gillet, 1874
Mikologia
 
orriak himenioan
 
txapel ganbila
 
himenioa sabeldua da
 
hanka biluzik dago
 
espora zuriak dauzka
 
mikorrizak eratzen ditu
 
jangarria da

Oharra: ez fidatu soilik orri honetan ematen diren datuez perretxiko bat identifikatzeko orduan. Inolako zalantzarik izanez gero, kontsultatu aditu batekin.

Tricholoma argyraceum Tricholomataceae familiako onddo espezie bat da.[1] Jangarria, baina kalitate txarrekoa eta kapela griseko beste perretxiko batzuk baino apalagokoa.

Sinonimoak: Agaricus argyraceus, Tricholoma myomyces var. argyraceum, Tricholoma scalpturatum var. argyraceum.

Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kapela: 3 eta 7 cm bitarteko diametrokoa, lehenbizi koniko-kanpai itxurakoa, gero lau-ganbiletik zabaldura, baina titi kamuts batekin, ertz inkurbatua, izurtua, laster zuzena eta pixka bat altxatua, batzuetan apur bat pitzatua, azal lehorra, zuntz finekin, arre-grisaxka koloreko ezkata haritsu-ezkatatsuekin, batez ere diskoan, gris-zurixka, gris-marroi kolorekoa, eta zahartzean krema-beix kolorekoa ertzerantz.

Orriak: Estu, zabalak, eskotatuak edo koska batez dekurrenteak, zuriak edo zuri-grisaxkak, zahartzean ez da horiz zikintzen, ertz irregularra edo higatua, kapelaren kolorekoak.

Orri eskotatuak: Oinera iritsi baino lehentxeago eskote txiki bat duten orriak.

Orri dekurrenteak: Hanka ukitzeaz gain beherantz jarraitzen duten orriak.

Hanka: 3 eta 8 cm bitarteko garaierakoa eta 0,5 eta 1,5 cm bitarteko lodierakoa, zilindrikoa edo pixka bat mehetua oinarrirantz, luzetara haritsua, zuria edo grisaxka, goiko aldean errezel haritsuaren arrasto nabarmenekin, iraunkorrak izan ohi direnak.

Haragia: Mehea, kapelan ez oso trinkoa, hauskorra, zuria edo zuri-krema kolorekoa; irinaren usain eta zaporekoa.[2]

Etimologia: Tricholoma hitza grekotik dator, ilea, txirikorda, lumatxarekin tolesturan zehar, nahiz eta espezie gutxi batzuek baino ez dituzten iledun kapelak.

Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Jangarria.[3]

Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kapela griseko beste perretxiko batzuekin nahas daiteke.

Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Udazkenean, lurzoru aberatsetan, Populus, Betula, Salix, eta Tilia zuhaitzen azpian; Picea azpian ere aipatua.

Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanada, Alaska, Ameriketako Estatu Batuak, Mexiko, Brasil, Europa, Errusia, Maroko, Kirgizistan, Himalaiako eremua, Thailandia.[4]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 154 or. ISBN 84-282-0865-4..
  3. (Gaztelaniaz) Sociedad micológica Barakaldo. Investigación y divulgación de la micologia.
  4. Tricholoma argyraceum: GBIF—the Global Biodiversity Information Facility.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]